Voetnoot 2

We zijn net uit eten geweest bij meneer Ti. Een heerlijke vis met peper, zout, citroen en een knapperig stokbroodje plus een lekkere koude pils. Maar nu heeft meneer Ti er ook een pittige prijs bij gedaan ( plus twee banaantjes ) wat dan weer een beetje jammer is. We hadden voor dat geld twee keer op en neer kunnen gaan met de bus naar het volgende dorp. Toch gebeurt het eigenlijk zelden dat we het gevoel hebben belazerd te worden. De mensen zijn ontzettend aardig en de jongens van 16/17 zijn ontwapenend. ze zijn erg druk in de weer met hun haar,föhnen ,plakken, knippen, waves erin en als je ze aanspreekt verschijnt er vaak een betoverende lach op hun gezicht. Sinds gisteren zijn de scholen weer begonnen en omdat achter ons hotel de middelbare school is komen we de kinderen tegen als we naar het strand fietsen. Ik moet zeggen, de uniformen van de scholieren zijn leuk. de jongens hebben een getailleerd shirt met daaronder een donkere broek, de meiden zien er uit als de stewardessen van Vietnam Airs maar dan in het wit : mooie getailleerde,iets doorschijnende lange aansluitende jurkjes met aan weerskanten een lange split, een mooie witte satijnen broek eronder en een leuk wit BH-tje. Echt pittig. Ik zou ook wel uniformpjes willen voor mijn school.
de kinderen rijden allemaal op brommertjes, vroeger was dat de fiets. Die brommers zijn heilig hier en ze rijden dan ook gewoon met de brommer hun keuken in. brommers parkeer je binnen
, soms zelfs in de huiskamer.
Pim heeft zich laatst op straat laten knippen. Dat kwam omdat er zomaar op straat een kappersstoel stond met aan de muur een spiegeltje met een plankje eronder waarop schaar, scheerkwast, tondeuse stonden, maar ook allerlei gereedschappen om de oren schoon te maken, zoals een heel klein mini plumootje. Alle klanten met het zelfde plumootje, maar dat mag geen rede zijn om af te haken.
Ik heb nog steeds moeite om me te oriënteren. dat komt omdat ik zoveel zie onderweg, waardoor alles er telkens weer anders uitziet. het komt er op neer dat ik mijn eigen place nooit terug kan vinden wat op zijn minst erg lastig is. Tot nu toe altijd nog thuisgekomen. Morgen reizen we verder.
Annelies