Voetnoot 4

voetnoot 3 is helaas nooit op de plaats van bestemming aangekomen. jammer. laatste avond in Hanoi. wat een geweldige stad. de mensen zijn aardig. Schuilend onder een afdakje omdat er een gigantische wolkbreuk was kregen we een klein krukje aangeboden en een biertje.Zo'n bak water endan te bedenken dat iedereen op zo,n moment op straat aan het eten is. want daar gebeurd het . hele families schuiven aan, het is een komen en gaan. het lijkt wel of niemand thuis kookt. De mensen in Vietnam beleven de private zone heel anders dan wij. het kan zomaar gebeuren dat de mevrouw van de winkel vol bewondering in je buik knijpt,je omdraait en je billen keurt, mannen die Pim over zijn gezicht strelen, zijn baard willen voelen of de haartjes op zijn benen willen aanraken. Terwijl we een kaartje aan het kopen zijn op het station, hangt er opeens een jongen over ons heen die haast heeft en graag even voor wil, daaroverheen buigt zich de aardige beambte ,die ons helpt bij de reservering en daartussen zitten wij .Er wordt hier heel veel gehurkt. dat kunnen de mensen heel lang.Wachten op de bus en je ziet een rijtje hurkende mensen bij de stoeprand. Ik zag eengroepje vrouwen zo dicht bij elkaar hurken, dat hun rieten hoedjes samen een riante parasol vormden. Ik heb het ook geprobeerd, maar ik val om. je moet namelijk met je voeten plat op de grond. Toen ik ergens op een muurtje zat kwam er een meisje naast me zitten. Ze vroeg waar ik vandaan kwam . Kleine dingetjes uitwisselen lukte nog wel, maar toen liep het gesprek tochvast. Inmiddels waren er eenpaar mannen bij komen staan die vol bewondering naar het meisje keken. Zij kon Engels en met die toerist praten. Zij was er zelf ook trots op. Wij lachten naar elkaar en keken gewoon wat .Ja gewoon een beetje kijken en verder niets.
Vandaag nog proberen te onderhandelen met de man van de fietskar. Ik wilde er eigenlijk niet in, maar het museum was te ver. Ja hoor, hij zou ons brengen. twee straten verder moesten we uitstappen vanwege een richtingverkeer. "nog twee minuten lopen" zei hij en weg was die. Maar het museum was daar helemaal niet. We konden het wel waarderen, we waren ook veel te zwaar samen. Morgen vliegen we weg uit Hanoi.