De "Cuarenta "

Ola,
We gaan morgen terug, we hebben onze knopen geteld en de uitkomst daarvan is dat we nu tijd genoeg hebben om dat op een ontspannen manier te doen .
Het is een stief stukje rijden , over de wegen heb ik jullie al verteld, en we willen onderweg nog een paar natuurparken bezoeken.
Daar zijn we nu ook en het is hier wederom wonderschoon. Het berggebied rondom Fitz Roy vraagt erom nog een dag te blijven.
Morgen een flink eind rijden over de Cuarenta, de Routa 40, beroemd geworden door onze knuffel revolutionair Che Guevarra die een groot deel ervan op een oude Norton samen met zijn Argentijnse vriend heeft gereden.
Ik weet zeker dat hij toen weinig tijd heeft gehad zich met de revolutie bezig te houden omdat je , en zeker toen, je aandacht bij de weg moet houden.
Tegenwoordig is het grootste gedeelte van deze eindeloze weg die de hele lengte van Argentinië beslaat verhard, maar....als je tijdens de uren die we door dit oneindige landschap van de Argenteijnse pampa rijden en in een min of meer meditatieve staat verkeren is daar ineens dat enorme gat in de weg of is de ie plotseling onverhard zo'n kilometer of 70 waardoor ik hoofdzakelijk bezig ben met het vermijden van puntige stenen ,denk aan de slechte kwaliteit (Chinese) banden en dat we ons een lekke kunnen permitteren ,is al eerder gebeurd ,maar dat we bij twee behoorlijk de klos zijn.
Ondertussen komen we uren niemand tegen en als dat zo is zien we ze al van kilometers afstand naderen door de enorme hoeveelheid stof waardoor we op tijd de ramen sluiten en voor een paar minuten in de mist zitten.
Wie we wel tegenkomen zijn de guanaco's, lama achtige dieren die zich op de pampa's in hun element voelen, gordeldieren, die net op tijd of net te laat zijn overgestoken wat er mede voor zorgt dat we ook grote roofvogels zien.gisteren tijdens een mooie tocht weer een condor gespot die vanuit grote hoogte het bergmassief overziet, mooi zo'n machtige vogel.
Wat een rare ervaring was dat we na een paar dagen door dit landschap rijden in de stad Calafate terecht kwamen en dat dit een bruisend toeristisch centrum blijkt te zijn met alles wat een moderne stad te bieden heeft.
De reden is dat beroemdste gletcher van de wereld via Calafate bereikbaar is waardoor er vliegverbinding is en velen er alleen al om die reden naar toe reizen.
We hadden nog verder naar het zuiden kunnen gaan, nog eens 500 kilometer zodat we Punta Arenas hadden bereikt waar je een ferry naar Tierra del Fuego kan nemen.
Dat hadden we kunnen doen, echter ,ontspannen terug rijden heeft de voorkeur en daarbij, wat hebben we al veel gezien.
Zo voelt het goed , daar gaat het om,
Liefs van Pim

Voetnoot 1 Annelies
We willen naar de Perido Moreno, s'wereld's mooiste gletsjer.
We kunnen kiezen uit een mini trekking over de gletsjer,met een bootje naar de gletsjer of een dagtocht.
Hiervoor moet je verklaren dat je niets aan je knieën hebt en hart en longen okee zijn.
Mmm,wat zal ik doen?neem ik mijn verhaal als geheim mee naar boven?Maar wat nou als die meniscus opspeelt?Zie je die knieband onder mijn broek?en uh,hoe zit dat eigenlijk met mijn longen?
Gelukkig blijft het opbiechten me bespaard.Pim mag niet mee omdat ie te oud is....
Er onstaat even een heel rare sfeer in het kantoortje. Dan begint Pim heel hard te lachen , richt zich tot alle medewerkers "ik mag niet mee!!" en vervolgens tegen de vrouw die ons helpt "dan gaan we met de boot".
Het was geweldig ,wat een ervaring, ik wist niet dat ijs zoveel kleuren blauw tot en met paars kan hebben.Stukken ijs braken af,daarbij een geluid veroorzakend alsof er een vliegtuig door de geluidsbarrière gaat.
Heel indrukwekkend. Vanaf de boot zien we de minittrekking gaan, het ziet er nep uit.

Voetnoot 2
We staan op een kleine camping. ook al hebben we een poppenwagen,het busje past niet tussen de tentjes,dan maar op de parkeerplaats met uitzicht op de tentjes van lopers, lifters, fietsers en youngsters.
Het begint al aardig koud te worden alhoewel de avond net begonnen is.
Dan arriveert er een ouder echtpaar,parkeert de wagen naast ons en binnen no time is het iglo tentje opgezet.
Matras,dekens en kussens volgen.Als het bed is opgemaakt volgen de klapstoeltjes.Met dikke jassen aan zitten ze intens tevreden aam de mate zwijgend voor hun tentje te genieten.
Wij liggen dan al in de thermo's in de slaapzak in ons busje te lezen.
Komt er nog een wagen naast ons staan,met zelfgemaakte imperiaal van een pallet. De auto is een grote deuk en van de stoelen is enkel het casco nog over.Twee mannen van middelbare leeftijd maken ook snel hun kampje ,eerst komen er allerlei onduidelijke tassen,later volgt een zwartgeblakerde waterketel en een grote gastank.
Ook zij zitten al gauw innig tevreden aan de mate voor hun tentje aan de picknick tafel.De volgende ochtend wordt alles weer ingepakt.
Wat is dat toch? De camping is niet bijzonder,alhoewel de eigenaar er erg trots op is(kacheltjes in de badkamers).
Het moet iets met die mate zijn ,een bittere drank die je met een rietje uit een gesloten potje drinkt.Toch gauw proberen.